W historii nurkowania zawory butli odegrały kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa nurka i ułatwieniu eksploracji podwodnej. Do najbardziej znanych zaworów vintage należą zawór K i zawór J. Oto krótkie wprowadzenie do tych fascynujących elementów sprzętu do nurkowania i ich historycznego znaczenia.
Zawór K
Zawór K to prosty zawór włączający/wyłączający, który można znaleźć w większości nowoczesnych butli do nurkowania. Reguluje przepływ powietrza za pomocą pokrętła sterującego przepływem powietrza. W nurkowaniu w stylu vintage oryginalny zawór K, znany jako „zawór filarowy”, miał odsłonięte pokrętło i delikatny trzpień. Te wczesne zawory były trudne w utrzymaniu, ponieważ wykorzystywały stożkowe gwinty i wymagały taśmy teflonowej do uszczelnienia.
Z czasem wprowadzono ulepszenia, dzięki którym zawory K były trwalsze i łatwiejsze w użyciu. Nowoczesne zawory K są wyposażone w płytki bezpieczeństwa, solidne pokrętła i uszczelkę typu O-ring, która ułatwia ich montaż i demontaż. Pomimo postępu w materiałach i konstrukcji podstawowa funkcja zaworu K pozostaje niezmieniona.
Kluczowe cechy zaworów K
●Funkcja włączania/wyłączania: Steruje przepływem powietrza za pomocą prostego pokrętła.
●Solidna konstrukcja: Nowoczesne zawory K mają solidne pokrętła i mają niskoprofilową konstrukcję.
●Dyski bezpieczeństwa: Zapewnić bezpieczeństwo w przypadku wystąpienia nadciśnienia.
●Łatwa konserwacja: Nowoczesne zawory są łatwiejsze w montażu i demontażu dzięki uszczelkom typu O-ring.
Zawór J
Zawór J, obecnie w dużej mierze przestarzały, był rewolucyjnym urządzeniem zabezpieczającym dla nurków vintage. Wyposażony był w dźwignię rezerwy, która zapewniała dodatkowe 300 PSI powietrza, gdy nurkowi zaczynało brakować. Ten mechanizm rezerwowy był niezbędny w erze przed podwodnymi manometrami, ponieważ pozwalał nurkom wiedzieć, kiedy kończy się im powietrze i muszą się wynurzyć.
Wczesne zawory J były obciążone sprężyną i nurek opuszczał dźwignię, aby uzyskać dostęp do rezerwowego dopływu powietrza. Jednakże dźwignia była podatna na przypadkowe uruchomienie, co czasami pozostawiało nurków bez rezerwy, gdy jej najbardziej potrzebowali.
Kluczowe cechy zaworów J
●Dźwignia rezerwy: W razie potrzeby zapewniono dodatkowe 300 PSI powietrza.
●Krytyczna funkcja bezpieczeństwa: Umożliwia nurkom bezpieczne rozpoznawanie niskiego poziomu powietrza i powierzchni.
●Starzenie się: Stało się niepotrzebne wraz z pojawieniem się zanurzalnych manometrów.
●Mocowanie pręta typu J: Dźwignia rezerwy była często przedłużana za pomocą „J-Roda”, aby ułatwić dotarcie do niej.
Ewolucja zaworów do nurkowania
Wraz z wprowadzeniem podwodnych manometrów na początku lat 60. XX wieku zawory typu J stały się niepotrzebne, ponieważ nurkowie mogli teraz bezpośrednio monitorować dopływ powietrza. Rozwój ten doprowadził do standaryzacji prostszej konstrukcji zaworu K, który pozostaje obecnie najpopularniejszym typem zaworu.
Pomimo swojej przestarzałości, zawory J odegrały zasadniczą rolę w historii nurkowania i zapewniły bezpieczeństwo niezliczonej liczbie nurków. W międzyczasie zawory K ewoluowały dzięki ulepszonym materiałom i konstrukcji, zapewniając bezpieczeństwo i niezawodność we współczesnym nurkowaniu.
Podsumowując, zrozumienie historii zaworów K i J zapewnia cenny wgląd w ewolucję sprzętu do nurkowania, aby zapewnić bezpieczeństwo nurka i poprawić podwodne doświadczenia. Obecnie postęp w technologii i materiałach pozwolił nam z pewnością i łatwością eksplorować podwodny świat, częściowo dzięki innowacjom tych pionierskich zaworów.
Czas publikacji: 17 maja 2024 r